W jednym ze wcześniejszych wpisów przedstawiłem stanowisko Sądu Najwyższego dotyczące skutków odstąpienia przez generalnego wykonawcę od umowy podwykonawczej na solidarną odpowiedzialność za zapłatę wynagrodzenia podwykonawcy. W tym wpisie zaprezentuję stanowisko Sądu Najwyższego zawarte w wyroku z dnia 16 kwietnia 2014 roku sygn. akt V CSK 296/13, a dotyczące innej sytuacji tj. sytuacji, w której doszło do odstąpienia od umowy o generalne wykonawstwo przez inwestora.
Sąd Najwyższy w w/w wyroku wskazał, że odstąpienie od umowy o generalne wykonawstwo przez inwestora nie uchyla obowiązku rozliczenia pomiędzy wykonawcą i podwykonawcą, a w konsekwencji nie może też prowadzić do wyłączenia jego własnej odpowiedzialności za wynagrodzenie należne podwykonawcy za roboty wykonane w ramach umowy o podwykonawstwo.
Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie Sąd Najwyższy zwrócił uwagę na to, że celem regulacji art. 6471 §5 Kodeksu cywilnego jest zapewnienie podwykonawcy dodatkowej gwarancji otrzymania należnego mu wynagrodzenia.
Wskazany art. 6471 § 5 Kodeksu cywilnego ma natomiast charakter przepisu bezwzględnie obowiązującego i bez znaczenia dla objętej nim materii pozostają zapisy umowy łączącej inwestora i generalnego wykonawcę. Z tego też względu, w ocenie Sądu Najwyższego odstąpienie od umowy o generalne wykonawstwo pozostaje bez znaczenia dla roszczenia o zapłatę wynagrodzenia podwykonawcy, albowiem wywodzi się ono z nadal wiążącej umowy podwykonawczej, a to właśnie roszczenie jest zabezpieczone w/w przepisem.
Niewątpliwie wskazany powyżej wyrok może być pomocny dla podwykonawców dochodzących należnego im wynagrodzenia, w sytuacji, w której inwestor próbuje zwolnić się z odpowiedzialności powołując się na odstąpienie od umowy z generalnym wykonawcą.
Łukasz Schiffer